پذیرش آموزش الکترونیکی از نظر اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه

مقدمه: آموزش الکترونیکی یک نوع آموزش انفرادی است که با توجه به هزینه های پایین این آموزش، استفاده از آن در آموزش دانشگاهی ایران پیشنهاد شده است. در این راستا شناخت عوامل مؤثر در پذیرش و استفاده از آموزش الکترونیکی اهمیت دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان سودمندی، سهولت استفاده و موانع درک شده در آموزش الکترونیکی از نظر اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در میان اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمانشاه در سال 1392 انجام شد. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با احتمال متناسب با حجم از بین دانشکده های مختلف انتخاب شده و اطلاعات به وسیله پرسشنامه، به صورت خودایفا جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: بیش ترین امتیاز کسب شده به ترتیب مربوط به حیطه های موانع (5/70%)، سهولت (4/68%) و سودمندی درک شده (2/67%) بود. بیش ترین امتیاز در سه حیطه سودمندی، سهولت و موانع به ترتیب مربوط به گویه های «دسترسی بیش تر به اساتید با تجربه از راه دور»، «سادگی استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری مرتبط با آموزش الکترونیکی» و «پایین بودن سرعت اینترنت» بودند، که به ترتیب میانگین 76/0±82/3، 95/0±60/3، 83/0±14/4 از نمره 5 را کسب کردند. نتیجه گیری: با توجه به این که عامل موانع درک شده سهم بیش تری در انجام آموزش الکترونیکی توسط اعضای هیأت علمی داشت، لذا به نظر می رسد تأکید بر رفع موانع درک شده بتواند نتایج سودمندتری در انجام آموزش الکترونیکی ایجاد کند.